မျော
တိုးလျိုပေါ်က်က ချောင်းကြည့်မိတော့
ငါတို့ဟာ..
ကွင်းပြင်ကြယ်ကြီးတဲ့ ပြေးလွှားနေကြတဲ့ ပုရွက်ဆိတ် တွေလို
အချိုအဆိမ့်နဲ့
အီတဲ့အရသာတွေကို ပိုက်ထွေးပြီး
ကိုယ့်အိမ်ကလေးထဲ
အိပ်မောကျနေသူတစ်ချို့
စကားစမြည်းပြောကြ..
ရယ်ကြ၊ ငိုကြ
နောက်..တံခါးဖွင့်သံကြားမိတဲ့အခါ
ဝင်လာသူလား၊ ထွက်သွားသူလား
နားစွင့်လိုက်မိကြ..
များပြားထွေပြားတဲ့
အဖြစ်သနစ်တွေကြား
မျတ်နှာမွဲမဟုတ်ကြောင်း
ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုယ်ဖော်လိုက်ကြ
တကယ်က
မျောချင်တိုင်းမျောပါနေရတဲ့
ဇာတ်ကောင်တွေဆိုတာ
ဘဝ ဝပ်ကျင်းများက အသိပါ။
May9.2012
Minsetwai
No comments:
Post a Comment